ازگیل، میوه ای خاص و منحصر به فرد با ظاهری ستاره ای شکل و طعمی شیرین، که در فصل پاییز به وفور در بازارها یافت می شود. این میوه ی مغذی، نه تنها طعمی دلچسب دارد، بلکه منبعی غنی از ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها است که فواید سلامتی متعددی برای بدن به ارمغان می آورد.
اینبار تیم آسان غذا تصمیم گرفتند با سفری به دنیای ازگیل به بررسی خواص و مضرات این میوه ی دوست داشتنی بپردازند.
ازگیل با نام علمی Mespilus germanica، درختی از خانواده گل سرخریان (Rosaceae) است که بومی مناطق معتدل و نیمه گرمسیری اروپا، آسیا و شمال آفریقا می باشد. این میوه در زبان گیلکی "کونوس" نام دارد. این درخت می تواند تا 8 متر ارتفاع داشته باشد و برگ های آن پهن و بیضی شکل هستند. گل های ازگیل به رنگ سفید هستند و عطر دل انگیزی دارند.
میوه ی ازگیل به طور معمول به رنگ قهوه ای مایل به زرد است و طعمی ترش و شیرین دارد. این میوه از بخش های مختلفی تشکیل شده است که شامل پوست، گوشت و هسته می شود. پوست ازگیل سفت و ضخیم است و گوشت آن آبدار و ترد می باشد.
کاهش قند خون: ازگیل میتواند به کاهش قند خون کمک کند. مصرف منظم این میوه میتواند برای افراد مبتلا به دیابت مفید باشد.
کاهش فشار خون: مواد موجود در ازگیل، به خصوص پتاسیم، میتوانند فشار خون را کاهش دهند.
جوانسازی پوست صورت: آنتیاکسیدانها و ویتامینهای موجود در ازگیل، به سلامت پوست کمک میکنند و علائم پیری را کاهش میدهند.
منظم کردن قاعدگی: ازگیل میتواند به منظم کردن زمان قاعدگی و سهولت گذر از آن کمک کند.
محدودیت در مصرف: افرادی که طبع سرد و خشک دارند، باید مصرف ازگیل را با مصلح آن (مثلاً عسل) همراه کنند تا بدن آنها با مشکل مواجه نشود.
حساسیت به ازگیل: برخی افراد ممکن است به ازگیل حساسیت داشته باشند. در صورت بروز علائم حساسیتی، مصرف آن را متوقف کنید.
ازگیل از جمله میوههای بومی ایران است که در مناطق مختلف کشور کشت میشود.
ازگیل در مناطق معتدل و نیمه گرمسیری به خوبی رشد میکند.
در ایران، ازگیل بیشتر در استانهای البرز، مازندران و گیلان کشت میشود.
ازگیل به آب و هوای خنک و مرطوب نیاز دارد.
این درخت به سرمای زمستان و گرمای شدید تابستان حساس است.
بهترین دما برای رشد ازگیل بین 15 تا 25 درجه سانتیگراد است.
ازگیل به رطوبت هوا نیز نیاز دارد.
میزان بارندگی سالانه مناسب برای کشت ازگیل بین 500 تا 700 میلی متر است.