بالنگ، میوه ای بومی آسیای جنوب شرقی که به نام های ترنج و برگاموت نیز شناخته می‌شود و نام علمی این گیاه (Citrus bergamia Risso) می‌باشد که از خانواده مرکبات و با ظاهری شبیه به لیمو، با طعمی ترش و عطری قوی، جایگاه ویژه ای در فرهنگ و طب سنتی ایرانیان دارد. این میوه که در ایران باستان به نام بادرنگ نیز شناخته می شود، در حال حاضر در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری مختلف دنیا کشت می شود.
قدمت کشت بالنگ به هزاران سال پیش می رسد. شواهد حاکی از آن است که این میوه از ابتدا در منطقه جنوب شرقی آسیا کشت می شده و سپس به سایر نقاط جهان از جمله ایران راه یافته است. در ایران، بالنگ از دیرباز مورد استفاده قرار می گرفته و در متون طب سنتی نیز به خواص آن اشاره شده است.
برگ های این درخت بیضی شکل و نوک تیز هستند و گل های آن سفید هستند. میوه بالنگ به شکل گرد یا بیضی می‌باشد و اندازه تقریبی آن حدود 15 تا 25 سانتی متر است. رنگ پوست بالنگ سبز روشن یا زرد کم رنگ است و گوشت آن نیز لیمویی رنگ است.
بالنگ منبع خوبی از ویتامین ها، مواد معدنی و آنتی اکسیدان ها است. این میوه سرشار از ویتامین C و پتاسیم است. همچنین بالنگ حاوی مقادیر قابل توجهی از روغن های فرار است که به آن عطر و طعم منحصر به فردی می بخشد.
تقویت سیستم ایمنی: ویتامین C موجود در بالنگ به تقویت سیستم ایمنی بدن و مبارزه با عفونت ها کمک می کند.
بهبود سلامت گوارش: فیبر موجود در بالنگ به هضم غذا و سلامت دستگاه گوارش کمک می کند و همچنین فیبر مورد نیاز بدن را تامین میکند.
سلامت قلب و عروق: پتاسیم موجود در بالنگ به تنظیم فشار خون و سلامت قلب و عروق کمک می کند.
ضد التهاب: آنتی اکسیدان های موجود در بالنگ به کاهش التهاب در بدن کمک می کنند.
سلامت پوست و مو: ویتامین ها و مواد معدنی موجود در بالنگ به حفظ سلامت و شادابی پوست و مو کمک می کنند.
بالنگ را می توان به صورت تازه، مربا، شربت و در صنایع غذایی و دارویی استفاده کرد. همچنین می‌توان از پوست بالنگ به دلیل داشتن عطر فراوان برای تهیه چای دمنوش استفاده کرد.
